Encyklika poruszająca zagadnienia związane z relacją między rozumem i wiarą. Jan Paweł II czerpiąc z filozofii greckiej i z Pisma Świętego próbuje w niej opisać tajemnicę człowieka, kim jest i jaki jest jego ostateczny sens i cel istnienia. Ojciec święty podejmuje również refleksję nad prawdziwością i wiarygodnością Bożego Objawienia, ukazując że jest Ono głębokim wyrazem miłości Boga do wszystkich ludzi, oraz, że spotykając Jezusa Chrystusa, człowiek odnajduje wreszcie samego siebie.

               Encyklika Jana Pawła II o misyjnej naturze Kościoła. Papież podejmuje w niej problemy związane nie tylko z ateizacją współczesnego świata, ale również ukazuje konieczność ewangelizacji, niesienia Dobrej Nowiny, wszystkim tym, którzy jej nie znają. Rozwija również w encyklice zagadnienia związane z wolnością religijną, próbując pogodzić ją z koniecznością głoszenia Ewangelii, nakazaną chrześcijanom przez samego Chrystusa. Podejmuje także zagadnienia związane z dialogiem z innymi religiami, omawiając stosunek Kościoła do nich i podkreślając że dialog międzyreligijny należy do misji ewangelizacyjnej Kościoła.

                Jedyną misją Kościoła jest kierowanie świadomości wszystkich ludzi i doświadczenia wszystkich narodów w kierunku osoby Chrystusa. Redemptoris Missio jest wyrazem głębokiej wiary Papieża i przekonania że Ewangelia, Dobra Nowina ma moc wyzwalającą człowieka z okowów różnych niewoli. Tak też należy ją odczytywać - jako wyraz Kościoła, świadomego swojej misji głoszenia Ewangelii u progu następnego tysiąclecia.

              Encyklika Ojca Świętego Jana Pawła II poświęcona tajemnicy Kościoła, czerpiącego swoje życie z Eucharystii. Papież już w pierwszym zdaniu "Kościoł żyje dzięki Eucharystii" podkreśla, że substancjalna obecność Chrystusa w Eucharystii, a więc Tego, który zmartwychwstał i żyje, daje Kościołowi życie nadprzyrodzone, które nie kończy się wraz ze śmiercią. Głównym powodem napisania encykliki, było dla Ojca Świętego bogactwo Eucharystii, która uobecnia Chrystusa w swoim ciele i krwi, i czyni obecnymi zbawcze wydarzenia z przeszłości jak Ostatnia Wieczerza, męka i śmierć Jezusa oraz Jego zmartwychwstanie.

               Encyklika świętego Jana Pawła II poświęcona zagadnieniom jedności Kościoła Chrystusowego na ziemi, z której wybrzmiewa wielka troska papieża o jedność wspólnoty wierzących w Chrystusa. To pierwszy dokument papieża po zakończonym Soborze Watykańskim, który podejmuje problematykę jedności wśród chrześcijan. W pierwszej części Ojciec Święty podkreśla obowiązek zaangażowania Kościoła Katolickiego w dzieło jedności, jako wyraz posłuszeństwa Duchowi Świętemu. Kościół Katolicki powinien z nadzieją kontynuować dzieło ekumeniczne jako powinność sumienia, kształtowanego przez Ewangelię i kierującego się miłością szczególnie do braci w wierze.

                Encyklika Ojca Świętego Jana Pawła II Evangelium Vitae jest orędziem w obronie życia ludzkiego. Papież pochyla się w niej nad zjawiskiem szerzącej się cywilizacji śmierci i praktykami z nią związanymi jak aborcja, eutanazja, ludobójstwo, samobójstwa czy tortury. W encyklice Papież potwierdza absolutną wartość życia ludzkiego, i świętość życia ludzkiego niezależnie od sytuacji. Potępia wszelkie próby zamachów na ludzkie życie i zwraca się ze swoim przesłaniem nie tylko do chrześcijan, ale wszystkich wierzących a nawet ateistów. Evangelium Vitae fascynuje doniosłą treścią i dramatycznym tonem, adekwatnym do aktualnej sytuacji świata, w której ludzkie życie wydaje się być często pozbawione jakiejkolwiek wartości.

                Papież wzywa do budowy nowej kultury miłości oraz życia, która głęboko zakorzeniona jest w misji ewangelizacyjnej Kościoła i jest istotnym elementem przepowiadania chrześcijańskiego oraz głoszenia Ewangelii życia.

             Jedna z najbardziej wszechstronnych i zarazem filozoficznych encyklik Jana Pawła II, nad którą Ojciec Święty pracował aż 6 lat. W Veritatis Splendor Jan Paweł II podejmuje najważniejsze problemy moralne współczesnych czasów. Stawia też pytania odnośnie umiejętności człowieka jeżeli chodzi o rozpoznawanie zła i dobra, oraz jego zdolności do czynienia dobra i życia według sumienia. Papież pokazuje w encykllice nierozerwalny związek między wiarą i moralnością, oraz między wolnością a prawdą. Jan Paweł II przekonuje również, że nie ma żadnego konfliktu pomiędzy wolnością człowieka a Bożymi przykazaniami. Boże prawo kierujące ludzkimi czynami nie sprzeciwia się wolności człowieka, ale chroni jego samego i promuje wolność.

Encyklika w całości poświęcona Bożemu miłosierdziu, najlepiej chyba ukazująca charakterystyczny rys pontyfikatu Jana Pawła II, który sam przyznał że tajemnica Bożego miłosierdzia najlepiej kształtuje obraz Jego posługi jako namiestnika Chrystusa. To w tej właśnie encyklice papież najwyraźniej ukazuje osobę Boga, pochylającego się z czułością i troską nad ludzką nędzą, słabością i grzesznością. Najważniejszym jednak rozdziałem Dives in Misericordia pozostaje część poświęcona Tajemnicy Paschalnej, w której papież przypomina, że kerygmat - przesłanie o zbawczej śmierci i zmartwychwstaniu Jezusa leży w centrum chrześcijańskiej wiary. Dzięki Paschalnemu Misterium, nie tylko zostaliśmy odkupieni z mocy grzechu i śmierci, ale zostajemy zaproszeni do udziału w trynitarnym życiu samego Boga.

           Encyklika wydana w setną rocznicę encykliki Rerum Novarum Leona XIII. Poświęcona tematowi upadku ideologii marksistowskiej i komunizmu. Jan Paweł II podejmuje w encyklice analizę systemów totalitarnych w kontekście źle pojmowanej wolności. Przygląda się nie tylko komunizmowi, ale również narodowemu socjalizmowi, u którego podstaw leżąca ideologia przyczyniła się do m.in. holocaustu żydowskiego. Ojciec Święty przestrzega również przed konsumpcjonizmem charakteryzującym kapitalistyczne, rozwijające się kraje oraz neoliberalnymi prądami, które wolność człowieka stawiają ponad wszelkimi wartościami.

           Encyklika społeczna Ojca Świętego Jana Pawła II, nawiązująca do encykliki Populorum Progressio Pawła VI. Papież dotyka w niej problemów związanych z rozwojem gospodarczym i niesprawiedliwością społeczną z nim związaną. Przestrzega w encyklice przed pokusą władzy i zysku, które powoli stają się główną wartością i celem rozwijającego się świata. Ukazuje również i omawia niebezpieczeństwa związane z szybkim rozwojem ekonomicznym i technologicznym, przy jednoczesnym zaniedbaniu sfery duchowej i rozwoju człowieczeństwa zadanego nam przez Stwórcę.

           Odwołuje się również do naszego ludzkiego poczucia solidarności z innymi ludźmi, szczególnie tymi najuboższymi i najbardziej pokrzywdzonymi, przypominając nam o najważniejszym przykazaniu: miłości Boga oraz bliźniego. Jego surowa diagnoza obecnej sytuacji na świecie ukazuje konieczność działania na rzecz innych ludzi  - „Wszyscy jesteśmy naprawdę odpowiedzialni za wszystkich”.

             Pierwsza encyklika Ojca Świętego Jana Pawła II poświęcona tajemnicy Odkupienia, dokonanego przez Jezusa - Syna Bożego. W encyklice Papież kieruje swoje spojrzenie zarówno ku samemu człowiekowi, w jego kontekście społecznym jak i indywidualnym. Człowiekowi, z jego pragnieniami i nadziejami, ale również z jego lękiem o teraźniejszość i przyszłość. Jan Paweł II podkreśla bardzo mocno, że tajemnica człowieka wyjaśnia się dopiero w tajemnicy Chrystusa, Zbawiciela i że człowiek nie jest w stanie zrozumieć samego siebie bez Chrystusa.  

             Encyklika odbiega znacznie swoją formą od wszystkich pozostałych encyklik papieskich i nosi na sobie charakterystyczne piętno odciśnięte przez osobowość Jana Pawła II. Oryginalność Redemptor Hominis czyni z niej ekscytującą i pasjonującą lekturę, z której odczytać można głęboką i szczerą troskę Ojca Świętego o każdą istotę ludzką, uwikłaną w problemy współczesnych czasów.

             Encyklika świętego Jana Pawła II, poświęcona osobie Maryi – matki Odkupiciela. W swojej szóstej z kolei encyklice, po poprzednich, poświęconych Bogu, Synowi Bożemu i Duchowi Świętemu, Papież kieruje swój wzrok na Maryję, Tą, która w sposób szczególny przyjęła Chrystusa do swojego życia. Jan Paweł II w swoich rozważaniach i przemyśleniach czerpie mocno zarówno z Pisma Świętego jak i z dokumentu Soboru Watykańskiego II - Lumen Gentium, czyli Konstytucji Dogmatycznej o Kościele.

             Maryja ukazana jest w encyklice jako model i przewodnik dla całego Ludu Bożego, jako wyjątkowy "świadek wiary i Chrystusa", jako Ta, która "uwierzyła pierwsza". Ojciec Święty rozwija również w encyklice tajemnicę pośrednictwa Maryi dla całego Kościoła Bożego, dla którego jest Ona i Opiekunką i Matką.

Dominum et vivificantem jest encykliką w całości dedykowaną osobie Ducha Świętego, w której Ojciec Święty rozwija różne aspekty działania Ducha Świętego zarówno w świecie jak i Kościele. Tym samy ukazuje eklezjalny charakter działania Ducha Świętego, wracając do obietnicy danej przez Jezusa, że ześle Pocieszyciela na swój kościół. Duch Pocieszyciel jest więc tym, który powołuje i jednoczy wspólnotę Kościoła, kontynuując tym samym dzieło zbawcze Jezusa z Nazaretu. Jego istotną misją jest również przekonywanie świata o grzechu, konieczności nawrócenia i przemiany swojego życia. Nie zostawia on jednak człowieka samego, ale daje mu moc niezbędną do pójścia drogą wiary, jednocześnie obdarzając go łaską uświęcającą. Ojciec Święty mocno podkreśla również fakt, iż to Duch Święty jest tym, który wyrywa człowieka z mocy śmierci obdarzając go życiem.

           Encyklika społeczna, w której Ojciec Święty Jan Paweł II, przypomina o chrześcijańskich korzeniach cywilizacji europejskiej, nawiązując do pierwszych misjonarzy - Cyryla i Metodego. Papież podejmuje w niej problemy zarówno ludzkie jak i kościelne, omawiając stosunki między Wschodem i Zachodem, poszukując odpowiedzi na to, jak przezwyciężyć podziały między narodami i Kościołami, jednocześnie ukazując w podziałach zagrożenie dla pokoju na świecie. Encyklika Slavorum Apostoli jest w istocie wołaniem o jedność, zachętą do prób przezwyciężania napięć, naprawiania rozłamów i budowania wspólnej Europy, opartej na wartościach chrześcijańskich a więc uniwersalnych.

         Laborem exercens to jedna ze społecznych encyklik Jana Pawła II. Traktuje ona o wartości pracy ludzkiej i jej wymiarze duchowym. Ojciec Święty rozwija w niej sześć zasadniczych aspektów ludzkiej pracy. Pierwszy z nich to obowiązek, który mówi, że człowiek powinien pracować ze względu na nakaz dany przez Stwórcę, jak i przez człowieczeństwo, które domaga się nieustannej pracy. Po drugie praca pomaga człowiekowi w urzeczywistnianiu samego siebie, który poprzez swoją aktywność nadaje wartość swojemu życiu. Trzeci aspekt nawiązuje do udziału w stwórczym dziele samego Boga Stworzyciela. Czwarty aspekt to służba drugiemu człowiekowi, jak i współdziałanie we wspólnocie ludzi dla wspólnego dobra. Piątym znamieniem ludzkiej pracy jest jej znaczenie jako kary i zadośćuczynienia z powodu popełnionego grzechu pierworodnego. Ciężka praca, "w pocie czoła" odzwierciedla skutek upadłej ludzkiej natury. Praca jednak, sama w sobie, jest błogosławieństwem dla człowieka, a „znosząc trud pracy w zjednoczeniu z Chrystusem ukrzyżowanym, człowiek współpracuje w pewien sposób z Synem Bożym w odkupieniu ludzkości".

Pierwsza część cyklu to trzy śledztwa związane z niezwykłymi darami pozaziemskiego pochodzenia.
Różaniec — świadkowie niezwykłej mocy płynącej z różańca dzielą się tym, co niemożliwe, a jednak się zdarzyło.
Szkaplerz — o realnej mocydziałania szkaplerza i osobach, które zawdzięczają mu życie.
Dar języków — świadectwa osób, które od modlitwy językami rozpoczęły drogę swojego nawrócenia.

Druga część cyklu zawiera trzy historie związane z rozpowszechnionymi, a jednocześnie bardzo groźnymi propozycjami duchowymi.

Horoskopy i astrologia — czy w gwiazdach zapisana jest przyszłość człowieka? Czy poprzez czytanie horoskopów można wejść w dialog z mocami ciemności?

Wschodnie sztuki walki — czyjej siły używa człowiek, który stosuje wschodnie sztuki walki? Odcinek zawiera wypowiedzi mistrzów Wschodnich Sztuk Walki, którzy zorientowali się, że wraz z rosnącą sprawnością fizyczną, trącą wolność duchową.

Hare Kryszna — kim jest Kryszna? Czy Międzynarodowe Towarzystwo Świadomości Krysznyto sekta, która zabiera życie, a może religijna grupa wzniosłych ideałów? Jaka jest cena otrzymanych w ruchu mocy?

Trzecia część cyklu zawiera prawdziwehistorie świętych obcowania trzech wyjątkowych Świadków Wiary.

Święty Józef — patron Kościoła, ludzi pracy, rodzin i dobrej śmierci. Odcinek zawiera świadectwa osób, które są przekonane, że św. Józef uratował ich z opresji finansowych, pomógł podjąć właściwe decyzje, a nawet uratował życie.
Święty Juda Tadeusz — zanim poniósł śmierć męczeńską, zdobył sławę tego, który czyni cuda. Uzdrawiał i nawracał. Co robi dziś? Dlaczego tak wiele osób uważa go za patrona spraw trudnych i beznadziejnych?
Święty Ojciec Pio — jeden z największych charyzmatyków XX wieku; stygmatyk i cudotwórca, a przy tym posłuszny Kościołowi skromny kapucyn. Odcinek zawiera świadectwo osoby, której o. Pio wymodlił życie, a także nagranie nabożeństwa celebrowanego przez świętego kapucyna.

         Piąta część cyklu to trzy słuchowiska związane z niezwykłymi świętymi i niezwykłymi świętami Bożego Narodzenia. Św. Barbara to najlepsza opiekunka z nieba, dla tych, co pod ziemią. Św. Mikołaj to święty najbardziej kochany i oczekiwany, choć mało znany. A Boże Narodzenie to dzień, w którym wszystko się zmienia.